اکسی توسین رویان Oxytocin Rooyan

اکسی توسین با فعال نمودن آنزیم گوانیل سیکلاز حرکت یون های سدیم را از سلولی به سلول دیگر افزایش داده و سبب یک موج دپولاریزاسیون عصبی در عضلات صاف رحم شده که در نهایت موجب انقباضات میومتر رحم می گردد. اکسی توسین از نظر فیزیولوژیک اثر مهمی در فحلی، حرکت اسپرم و تخم بارور شده داشته و سبب کمک به زایمان در اکثر گونه های حیوانی می گردد. اکسی توسین همچنین سبب انقباض سلول های میواپی تلیال پستان (سلول های سبدی) شده و با انقباض آلوئول ها سبب خروج شیر می گردد.‌

– کمک و تسهیل در زایمان های طبیعی (در صورت باز بودن سرویکس)

– کمک به خروج جفت (در صورت شل بودن اتصالات آن)‌

– کمک به جمع شدن رحم بعد از زایمان در اغلب دام ها

– سخت زایی (در دوزهای متوسط و تحت نظارت مستقیم دامپزشک)

– خروج شیر و اورام  پستان اگالاکتیا پس از زایش‌

– پیومتریت و متریت، خون ریزی، ضعف رحم و کاهش فعالیت آن

تزریق اکسی توسین رویان | Oxytocin Rooyan از راه زیرجلدی و داخل عضلانی بوده و تزریق داخل وریدی باید به آهستگی و هماهنگ با نیاز و پاسخ حیوان  انجام گیرد.‌

جهت کمک به خروج شیر: ‌

گربه: 10-1 واحد بین المللی

سگ: 10-2 واحد بین المللی

گوسفند: 20-5 واحد بین المللی

گاو: 20-10 واحد بین المللی

اسب: 20-10 واحد بین المللی

جهت مامایی و کمک به زایمان:‌

گربه: 10-5 واحد بین المللی

سگ: 25-5 واحد بین المللی

گوسفند: 50-30 واحد بین المللی

گاو: 150-75 واحد بین المللی

اسب: 150-75 واحد بین المللی

در دمای بین 8-2 درجه سلسیوس و دور از نور و در محل خشک نگهداری شود.‌

از اکسی توسین در هنگامی که سرویکس رحم جهت زایمان باز نشده باشد نباید استفاده نمود زیرا ممکن است سبب پارگی دیواره رحم گردد.‌

از به کار بردن اکسی توسین در دام های آبستن باید اجتناب نمود.‌